Świętość

Już za życia Jadwiga otaczana była szczególną czcią i szacunkiem, a po śmierci – bez oficjalnego ogłoszenia przez Kościół – wierni rozwijali jej kult. Kiedy wieść o świętości jej życia i cudach nabrała rozgłosu, Wojciech Jastrzębiec, prymas Polski, ustanowił w roku 1426 komisję do przygotowania kanonizacji, aby zebrała ona dokumenty związane z życiem i cudami Jadwigi. Prymas osobiście poznał Jadwigę; dał też świadectwo o cudach i kulcie u jej grobu.

 Nie została jednak Królowa oficjalnie wyniesiona na ołtarze tak, jak oczekiwali tego wierni. Zawiniły sytuacje, w których znalazła się Polska, dopiero w XX wieku na nowo Kościół polski powrócił do starań o jej beatyfikację i kanonizację. Szczególnym orędownikiem tej sprawy był Bp. Krakowski Karol Wojtyła. To on, już jako Papież Jan Paweł II, 8 czerwca 1997 roku na krakowskich Błoniach powiedział: Długo czekałaś, Jadwigo, na ten uroczysty dzień. Prawie 600 lat minęło od twej śmierci w młodym wieku. Umiłowana przez naród cały, ty, która stoisz u początku czasów jagiellońskich, założycielko dynastii, fundatorko Uniwersytetu Jagiellońskiego w prastarym Krakowie. (...) Raduj się dziś Krakowie! Raduj się, bo nadszedł wreszcie czas, że wszystkie pokolenia twoich mieszkańców mogą oddać hołd wdzięczności Pani Wawelskiej 

Życie tej świętej Królowej jest jak ziarno wrzucone do gleby – obumarło, ale po to, by wydać plon stokrotny. Wielkie dzieła, które zrodziły się z jej miłości do Boga i ludzi, trwają po nasze czasy i nadal owocują. Ta postać zachwyca, powiedzielibyśmy dzisiaj – fenomen. Jak można w tak krótkim życiu dokonać tak wiele ? Jadwiga otrzymała misję, ale i dar, dzięki któremu mogła ją wypełnić – serce pełne mądrej i pięknej miłości.

 Bp Wacław Świerzawski, z „Zachował Ją Bóg dla naszych czasów”, 1998:

”jak żyć?”.(...) Jak rozeznać, jak rozróżnić w każdej sytuacji dobro od zła, skoro są ludzie, którzy dobro nazywają złem, a zło dobrem? Jak odkryć prawdę swojego powołania?(...)

Właśnie Jadwiga (...), szukając odpowiedzi na te same pytania, zaleca wiarę światłą. Wiarę, która tworzy czyny z prawdy. Bo czyn zrodzony z prawdy jest prawdziwą miłością.(...) 

„Święta Jadwigo, ucz nas tej mądrości i tej miłości, którą uczyniłaś drogą swojej świętości. Zaprowadź nas Jadwigo przed wawelski krucyfiks, abyśmy jak Ty poznali, co znaczy miłować czynem i prawdą i co znaczy być prawdziwie wolnym”

Papież Jan Paweł II

Oprócz pozycji cytowanych w tekście, do opracowania tego artykułu wykorzystałam także:

- ks. Michał Jargosz, O św. Jadwidze Królowej Polski mówią..., wyd. Czuwajmy, Kraków 1997

- J. Pociej, Żywot św. Jadwigi Królowej. W: http://sodalicja.org

- Ks. W. Zaleski SDB, Święci na każdy dzień, Wyd. Salezjańskie, W-wa 1998

- List pasterski biskupa Rzeszowskiego z okazji 5. rocznicy kanonizacji św. Jadwigi Królowej

- K. Wielgut, Związki św. Jadwigi Królowe Polski z Jasną Góra, w: Niedziela z 4.07.1997.

- A. C. Dobrzański, Patronka naszej Parafii – św. Jadwiga, w: www.jadwiga.bialystok.opoka.org.pl