Pierwsze wybory.

Gdy Jadwiga miała 4 lata, rodzice zaplanowali dla niej małżeństwo z Wilhelmem Habsburgiem. Dzieci połączono warunkowym ślubem (1378), by go dopełnić w ich wieku dojrzałym, gdy Jadwiga będzie miała lat 12, a Wilhelm 14. Młodzi widywali się od tej pory dosyć często, w towarzystwie osób najbliższych. Jadwiga bardzo polubiła Wilhelma. Jednak tej księżniczce życie zmieniło plany. Opustoszał tron polski, zmarł król Ludwik – ojciec Jadwigi, młodej dziewczynce przyszło opuścić dom rodzinny i udać się do kraju swoich piastowskich przodków, by zostać jego władcą.

 W 1384 roku Jadwiga przybyła do Polski. Po przybyciu do Krakowa zamieszkała na zamku królewskim na Wawelu. Oto co pisze w swej Kronice Jan Długosz:

„Zaprawdę nadzwyczajnym widowiskiem był ów wjazd niedorosłego dziewczęcia, samego bez matki, otoczonego tylko wspaniałym dworem, wiedzionego przez sędziwe duchowieństwo, urzędników poważnych (...) Kraj w Jadwidze, w „młodym królu” swym, w dziewicy zachwycającej pięknością której sam wiek dodawał uroku ­ widział zbawcę i zesłańca Bożego”

Koronacja Jadwigi na króla Polski odbyła się 16 października 1384r. w Krakowie, dokonał jej arcybiskup gnieźnieński Bodzanta.

W styczniu 1385 roku pojawiło się na Wawelu poselstwo litewskie. Wielki książę Jagiełło w zamian za rękę Jadwigi był gotów przyjąć wraz ze wszystkimi poddanymi chrześcijaństwo i wcielić swe ziemie do Polski. Dla młodziutkiej Jadwigi to wielka próba i wielkie wyzwanie, była przecież obiecaną księciu Wilhelmowi.

 Kiedy jednak pertraktacje z Jagiełłą były już bliskie finalizacji, zmuszono Wilhelma do opuszczenia Polski. Jadwiga przeżyła bardzo silnie jego wydalenie. Doszło do tego, że usiłowała zbiec z Wawelu, nawet furtę, którą przed nim zamknięto, rąbała toporem, wziętym od straży.

Wizja małżeństwa ze starszym o 23 lata poganinem musiała być dla 12-letniej Jadwigi czymś co ją przerastało. Zrezygnować z młodzieńczej miłości i powierzyć swój los nieznanemu, starszemu człowiekowi, tego od Jadwigi oczekiwali panowie polscy, tego wymagała racja stanu i tego oczekiwał Kościół.

Jadwiga, przyjmując koronę, przyjęła tym samym odpowiedzialność za kraj i naród i jako król wiedziała, że swoim życiem winna jest dzielić się ze swoją nową ojczyzną. Zanim podjęła decyzję, wiele czasu spędziła w Katedrze Wawelskiej u stóp Czarnego Krucyfiksu; poszukiwała tam pomocy, wsparcia i oświecenia. Tutaj jej dziewczęce serce dorastało do wielkich poświęceń i wielkich czynów. Rezygnując ze swoich młodzieńczych marzeń, Jadwiga rozpoczęła nowy, piękny etap w dziejach Polski, przyczyniła się do pokojowej chrystianizacji Litwy oraz zamieniła swoje królewskie życie na służbę narodowi, Europie i Kościołowi.

1 lutego 1386 roku, po wyrażonej przez Jadwigę zgodzie na ślub z Jagiełłą aktem wystawionym w Wołkowysku, posłowie polscy zaprosili Jagiełłę formalnie na objęciu tronu. 15 lutego Jagiełło był już na Wawelu i tego dnia odbył się jego Chrzest

18 lutego tego roku (1386) odbył się ślub Władysława Jagiełły z Jadwigą w katedrze krakowskiej. Tam również 4 marca odbyła się koronacja Jagiełły na króla polskiego. Miał on wówczas 35 lat, Jadwiga - 12.